Next stop: Vietnam!
Blijf op de hoogte en volg Winny
22 Juli 2014 | Vietnam, Hué
Hoi allemaal!
Opnieuw bedankt voor alle reacties!
Hopelijk kan ik jullie opnieuw verblijden met mijn verhalen. Het is echter een tijdje geleden dus grote kans dat het een behoorlijk verhaal wordt.
We zijn na mijn laatste verhaal nog twee nachten op het droomeiland verbleven. Een dag zijn we richting 4 km beach gewandeld. Dit was ongeveer 15 minuten door de jungle, maar waarschijnlijk niet de beste keus om dit op je blote voeten te doen... onderweg nog een splinter opgelopen die zo groot was dat zelf de dokter verbaasd opkeek!
De dag daarna richting long Beach. Dit is een strand van 10 km lang die je ongeveer deelt met 6 andere mensen. Om hier te komen moest je een uur hiken door de jungle. Het werd aangeraden om dichte schoenen aan te trekken omdat je slangen kan tegenkomen maar eigenwijs als we zijn, deden wij dit natuurlijk op slippers. De heen weg was dit geen probleem. Na een tijdje op het strand vertoefd te hebben en daarbij nog drie mensen bijna te zien verdrinken (Door de stroming konden ze niet meer terug zwemmen en moesten er serieuze reddingsacties ondernomen worden) was het tijd voor de terugweg. Deze verliep echter iets minder soepel. Misschien door de schemering, de insecten die ons achtervolgden of door wat we net hadden mee gemaakt, maar feit is dat we behoorlijk paranoïde waren en overal slangen zagen wat de weg behoorlijk spannend maakte.
Na het stappen is het traditie om te zwemmen met plankton. Op onze laatste avond hadden we een boot gevonden waar we constant vanaf sprongen. Dit was waanzinnig!
We hadden besloten om opnieuw een dag in sihanoukville te verblijven, omdat het hostel waar we hiervoor verbleven erg gaaf was. Mr. T (de dokter) en zijn vriendinnetje gingen met ons mee. In het hostel aangekomen, bleek er bijna niemand te zijn en 's avonds in de bar, leek het alsof we Jersey Shore waren binnen gewandeld (zo zie je maar, de mensen maken de hostel). Na happy hour snel naar een andere club dus. Het idee was om naar een Cambodiaanse club te gaan. Een probleem... We hadden maar 1 scooter en waren met 4 personen. Voor de mensen hier geen probleem dus hoppakee met ze vieren op een scooter door de stad crossen.
De volgende dag op naar kampot. Dit is een schattig dorpje langs de rivier. De canadeese meiden waar ik een tijdje mee gereisd heb, waren hier ook. Dus eenmaal verendigd hebben we scooters gehuurd, rondgetourd en in een privé bioscoop filmpje gehuurd en de beste dumplings ooit gegeten. Voor de rest was de term "recovery" (was nodig na het eiland) behoorlijk van toepassing en dit hostel in Kampot was de perfecte plek hiervoor. Op onze laatste dag besloten we scooters te huren en naar Kep te scheuren. Kep is een kleiner plaatsje aan het strand, wat bekend staat om zijn seafood. Na wat rondkijken en op het strand gelegen te hebben, wilden we terug. Helaas dacht mijn scooter hier anders over... Gelukkig kon het probleem binnen een uur verholpen worden en waren we in staat om terug te rijden.
Volgende dag op naar Phnom Phen (de hoofdstad van Cambodja). In ons hostel hebben we een leuke groep mensen ontmoet waarmee we vooral veel feestjes langs zijn gegaan en de stad onveilig hebben gemaakt. Op onze laatste dag werd het tijd voor wat serieuzere zaken. Ongeveer 40 jaar geleden kwam er een communist in Cambodja aan de macht die besloot iedereen die in de stad woonde, in zijn ogen waren zij materialistisch, te vermoorden. Dit hield in dat ongeveer 25% van de bevolking in 4 jaar tijd is vermoord. Dit werd gedaan op de zogenaamde killingfields en de grootste is vlakbij Phonm Phen. De plek lijkt op een boomgaard met enorme kuilen wat vroeger de massagraven waren. Met een koptelefoon op loop je rond en hoor je de geschiedenis en verschillende verhalen. Behoorlijk indrukwekkend omdat je de botten en stukjes van kleren op de paden ziet liggen en je er praktisch overheen loopt. De Khmer Rouge (zo heetten de communisten) zochten naar de goedkoopste manieren om mensen te vermoorden. Zo hadden ze een boom, waar ze baby's tegen dood sloegen, om ze daarna achteloos in een kuil te gooien. In het monument liggen duizenden scheedels waarbij je door de breuken kan zien hoe ze vermoord zijn. Onbeschrijfelijk hoe tragisch en indrukwekkend dit is.
Na een uurtje geslapen te hebben (dankzij de verschikkelijke wedstrijd) op naar Vietnam. First stop: Ho Chi Minh City. Ook hier ontmoette we een erg leuke groep met mensen. We wilden deze avond het nachtleven van de stad verkennen, maar het was zo gezellig dat we de rooftop die avond niet hebben verlaten. De volgende dag zijn we met dezelfde groep richting de tunnels gegaan. Tijdens de vietnamoorlog leefden communisten onder de grond, ze hadden hier speciale ruimtes om te slapen, koken enz. De tunnels zijn zo klein dat zelfs IK hierin moest kruipen! Daarnaast zijn ze erg heet en is er veel ongedierte enz. Ik kan het nog steeds niet voorstellen dat mensen hier serieus gewoond hebben.
De volgende dag hebben we het oorlogsmuseum bezocht, waar je door middel van verschikkelijke en tevens indrukwekkende foto's inzicht in de geschiedenis van de oorlog te zien krijgt.
De criminaliteit in Vietnam is behoorlijk, overal hoor je verhalen van mensen die beroofd zijn op verschillende manieren. Ook wij hebben dit (helaas) mogen meemaken. Na een avond stappen, stonden me reisgenoot en ik op de rest te wachten, een gast rende voorbij, pakte haar tas, sprong achterop de scooter en weg was hij. Gelukkig waren we gewaarschuwd en had ze enkel een paar doller en haar sigaretten in haar tas. Het eerste wat ze zei, nadat haar tas gesloten was, was: Fack, me aansteker! hahaha.
Een aantal dagen later zijn we richting het bergdorpje Dalat gegaan. We kamen hier 4 uur in de nacht aan en zoals in elk klein dorp was natuurlijk alles gesloten. Echter wisten wij dit niet en beweerde de taxichauffer dat ons hostel open was. Dit was natuurlijk gesloten (ze zeggen hier alles wat je wilt horen) en bevond zich in een klein steegje. Het regende behoorlijk en omdat het dorp in de bergen ligt was het ongeveer 15 graden. Moedeloos zijn we op een stoepje gaan zitten en na ongeveer 15 minuten arriveerde een vietnamese man in het huis aan de overkant. Nadat hij 2 minuten later weer vertrok, ging ook het licht in de steeg uit. Zit je dan.. in het donker, in een steeg, twee meiden alleen met al onze spullen. Niet gek dat we behoorlijk schokken toen drie gasten aan het begin van het steegje aankwamen lopen. Gelukkig waren het drie gasten die de World Cup hadden gekeken. Ze maakten de eigenaar wakker en die was zo vriendelijk om ons zonder iets te vragen een bed te geven.
Hoewel de andere keren de tijden van de wedstrijden erg vervelend zijn, was ik daar nu logischerwijs erg blij mee!
Dalat voelde net alsof ik weer in het Westland was, koud (voor aziatische begrippen), regenachtig en erg veel kassen.
De volgende dag zijn we met scooter rondgetrokken. Hierbij hebben we een waterval, een bedrijf dat zijde verwerkt en een koffieplantage bezocht. Op de koffieplantage heb ik de real shit geprobeerd, koffie gemaakt uit de uitwerpselen van de weezel. No worries, het is in werkelijkheid minder vies dan het klinkt. Ze voeren koffiebonen aan weezels, wanneer deze uitgepoept zijn, worden ze gewassen, gedroogd en gepelt, voordat ze worden gemalen. Deze koffie is erg sterk, maar verder niet bijzonder.
De volgende bestemming was Nha Thrang. Dit zou de "party place" van Vietnam moeten zijn, maar in werkelijkheid was het een plek vol met Russen en was ook de "party" behoorlijk depressing. We wilden volgende dag deze plek al verlaten, maar helaas was de bus vol dus moesten we nog een dag hier blijven. Om iets van deze plek te maken, ben ik de volgende dag gaan duiken. Dit was prachtig! Meer variatie in vissen en het koraal was kleurrijk, echter miste ik toch wel de grapjes onder water die ik had met me vaste duikmaatje.
Dezelfde dag waren we gelukkig wel in staat om te vertekken en hadden we de nachtbus richting Hoi An.
De eerste dag in Hoi an hebben we voornamelijk de stad verkend. Ze hebben hier erg veel mooie en oude gebouwen. De dag daarna heb ik een Cooking Class gevolgd. Erg intressant en leuk om te doen en de gerechten waren heerlijk! Daarnaast twee handgemaakte jurken gekocht voor 30 dollar! Zo prachtig en goedkoop, heerlijk!
Al sinds Cambodja had ik behoorlijke jeuk op mijn linkervoet. Het leek op eczeem en na verschillende cremes geprobeerd te hebben, ben ik zelf op internet gaan googlen. Kwam er gister achter dat ik al bijna een maand een reismaatje heb, omdat ik een worm in me voet heb! Deze wormen leven op zanderige, warme en schaduwrijke plaatsen en je kan het oplopen door op blote voeten te lopen. Gelukkig is het een pil en hij is dood en is het voorderest niet schadelijk, maar het blijft een gek idee. Ach ja, ook dat hoort bij het reizen.
Op dit moment zijn we net aangekomen in Hue, dus wordt het tijd om deze stad te verkennen.
Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn verhalen! Ik ben in ieder geval nog behoorlijk aan het genieten!
Reacties zijn weer welkom :)
Opnieuw bedankt voor alle reacties!
Hopelijk kan ik jullie opnieuw verblijden met mijn verhalen. Het is echter een tijdje geleden dus grote kans dat het een behoorlijk verhaal wordt.
We zijn na mijn laatste verhaal nog twee nachten op het droomeiland verbleven. Een dag zijn we richting 4 km beach gewandeld. Dit was ongeveer 15 minuten door de jungle, maar waarschijnlijk niet de beste keus om dit op je blote voeten te doen... onderweg nog een splinter opgelopen die zo groot was dat zelf de dokter verbaasd opkeek!
De dag daarna richting long Beach. Dit is een strand van 10 km lang die je ongeveer deelt met 6 andere mensen. Om hier te komen moest je een uur hiken door de jungle. Het werd aangeraden om dichte schoenen aan te trekken omdat je slangen kan tegenkomen maar eigenwijs als we zijn, deden wij dit natuurlijk op slippers. De heen weg was dit geen probleem. Na een tijdje op het strand vertoefd te hebben en daarbij nog drie mensen bijna te zien verdrinken (Door de stroming konden ze niet meer terug zwemmen en moesten er serieuze reddingsacties ondernomen worden) was het tijd voor de terugweg. Deze verliep echter iets minder soepel. Misschien door de schemering, de insecten die ons achtervolgden of door wat we net hadden mee gemaakt, maar feit is dat we behoorlijk paranoïde waren en overal slangen zagen wat de weg behoorlijk spannend maakte.
Na het stappen is het traditie om te zwemmen met plankton. Op onze laatste avond hadden we een boot gevonden waar we constant vanaf sprongen. Dit was waanzinnig!
We hadden besloten om opnieuw een dag in sihanoukville te verblijven, omdat het hostel waar we hiervoor verbleven erg gaaf was. Mr. T (de dokter) en zijn vriendinnetje gingen met ons mee. In het hostel aangekomen, bleek er bijna niemand te zijn en 's avonds in de bar, leek het alsof we Jersey Shore waren binnen gewandeld (zo zie je maar, de mensen maken de hostel). Na happy hour snel naar een andere club dus. Het idee was om naar een Cambodiaanse club te gaan. Een probleem... We hadden maar 1 scooter en waren met 4 personen. Voor de mensen hier geen probleem dus hoppakee met ze vieren op een scooter door de stad crossen.
De volgende dag op naar kampot. Dit is een schattig dorpje langs de rivier. De canadeese meiden waar ik een tijdje mee gereisd heb, waren hier ook. Dus eenmaal verendigd hebben we scooters gehuurd, rondgetourd en in een privé bioscoop filmpje gehuurd en de beste dumplings ooit gegeten. Voor de rest was de term "recovery" (was nodig na het eiland) behoorlijk van toepassing en dit hostel in Kampot was de perfecte plek hiervoor. Op onze laatste dag besloten we scooters te huren en naar Kep te scheuren. Kep is een kleiner plaatsje aan het strand, wat bekend staat om zijn seafood. Na wat rondkijken en op het strand gelegen te hebben, wilden we terug. Helaas dacht mijn scooter hier anders over... Gelukkig kon het probleem binnen een uur verholpen worden en waren we in staat om terug te rijden.
Volgende dag op naar Phnom Phen (de hoofdstad van Cambodja). In ons hostel hebben we een leuke groep mensen ontmoet waarmee we vooral veel feestjes langs zijn gegaan en de stad onveilig hebben gemaakt. Op onze laatste dag werd het tijd voor wat serieuzere zaken. Ongeveer 40 jaar geleden kwam er een communist in Cambodja aan de macht die besloot iedereen die in de stad woonde, in zijn ogen waren zij materialistisch, te vermoorden. Dit hield in dat ongeveer 25% van de bevolking in 4 jaar tijd is vermoord. Dit werd gedaan op de zogenaamde killingfields en de grootste is vlakbij Phonm Phen. De plek lijkt op een boomgaard met enorme kuilen wat vroeger de massagraven waren. Met een koptelefoon op loop je rond en hoor je de geschiedenis en verschillende verhalen. Behoorlijk indrukwekkend omdat je de botten en stukjes van kleren op de paden ziet liggen en je er praktisch overheen loopt. De Khmer Rouge (zo heetten de communisten) zochten naar de goedkoopste manieren om mensen te vermoorden. Zo hadden ze een boom, waar ze baby's tegen dood sloegen, om ze daarna achteloos in een kuil te gooien. In het monument liggen duizenden scheedels waarbij je door de breuken kan zien hoe ze vermoord zijn. Onbeschrijfelijk hoe tragisch en indrukwekkend dit is.
Na een uurtje geslapen te hebben (dankzij de verschikkelijke wedstrijd) op naar Vietnam. First stop: Ho Chi Minh City. Ook hier ontmoette we een erg leuke groep met mensen. We wilden deze avond het nachtleven van de stad verkennen, maar het was zo gezellig dat we de rooftop die avond niet hebben verlaten. De volgende dag zijn we met dezelfde groep richting de tunnels gegaan. Tijdens de vietnamoorlog leefden communisten onder de grond, ze hadden hier speciale ruimtes om te slapen, koken enz. De tunnels zijn zo klein dat zelfs IK hierin moest kruipen! Daarnaast zijn ze erg heet en is er veel ongedierte enz. Ik kan het nog steeds niet voorstellen dat mensen hier serieus gewoond hebben.
De volgende dag hebben we het oorlogsmuseum bezocht, waar je door middel van verschikkelijke en tevens indrukwekkende foto's inzicht in de geschiedenis van de oorlog te zien krijgt.
De criminaliteit in Vietnam is behoorlijk, overal hoor je verhalen van mensen die beroofd zijn op verschillende manieren. Ook wij hebben dit (helaas) mogen meemaken. Na een avond stappen, stonden me reisgenoot en ik op de rest te wachten, een gast rende voorbij, pakte haar tas, sprong achterop de scooter en weg was hij. Gelukkig waren we gewaarschuwd en had ze enkel een paar doller en haar sigaretten in haar tas. Het eerste wat ze zei, nadat haar tas gesloten was, was: Fack, me aansteker! hahaha.
Een aantal dagen later zijn we richting het bergdorpje Dalat gegaan. We kamen hier 4 uur in de nacht aan en zoals in elk klein dorp was natuurlijk alles gesloten. Echter wisten wij dit niet en beweerde de taxichauffer dat ons hostel open was. Dit was natuurlijk gesloten (ze zeggen hier alles wat je wilt horen) en bevond zich in een klein steegje. Het regende behoorlijk en omdat het dorp in de bergen ligt was het ongeveer 15 graden. Moedeloos zijn we op een stoepje gaan zitten en na ongeveer 15 minuten arriveerde een vietnamese man in het huis aan de overkant. Nadat hij 2 minuten later weer vertrok, ging ook het licht in de steeg uit. Zit je dan.. in het donker, in een steeg, twee meiden alleen met al onze spullen. Niet gek dat we behoorlijk schokken toen drie gasten aan het begin van het steegje aankwamen lopen. Gelukkig waren het drie gasten die de World Cup hadden gekeken. Ze maakten de eigenaar wakker en die was zo vriendelijk om ons zonder iets te vragen een bed te geven.
Hoewel de andere keren de tijden van de wedstrijden erg vervelend zijn, was ik daar nu logischerwijs erg blij mee!
Dalat voelde net alsof ik weer in het Westland was, koud (voor aziatische begrippen), regenachtig en erg veel kassen.
De volgende dag zijn we met scooter rondgetrokken. Hierbij hebben we een waterval, een bedrijf dat zijde verwerkt en een koffieplantage bezocht. Op de koffieplantage heb ik de real shit geprobeerd, koffie gemaakt uit de uitwerpselen van de weezel. No worries, het is in werkelijkheid minder vies dan het klinkt. Ze voeren koffiebonen aan weezels, wanneer deze uitgepoept zijn, worden ze gewassen, gedroogd en gepelt, voordat ze worden gemalen. Deze koffie is erg sterk, maar verder niet bijzonder.
De volgende bestemming was Nha Thrang. Dit zou de "party place" van Vietnam moeten zijn, maar in werkelijkheid was het een plek vol met Russen en was ook de "party" behoorlijk depressing. We wilden volgende dag deze plek al verlaten, maar helaas was de bus vol dus moesten we nog een dag hier blijven. Om iets van deze plek te maken, ben ik de volgende dag gaan duiken. Dit was prachtig! Meer variatie in vissen en het koraal was kleurrijk, echter miste ik toch wel de grapjes onder water die ik had met me vaste duikmaatje.
Dezelfde dag waren we gelukkig wel in staat om te vertekken en hadden we de nachtbus richting Hoi An.
De eerste dag in Hoi an hebben we voornamelijk de stad verkend. Ze hebben hier erg veel mooie en oude gebouwen. De dag daarna heb ik een Cooking Class gevolgd. Erg intressant en leuk om te doen en de gerechten waren heerlijk! Daarnaast twee handgemaakte jurken gekocht voor 30 dollar! Zo prachtig en goedkoop, heerlijk!
Al sinds Cambodja had ik behoorlijke jeuk op mijn linkervoet. Het leek op eczeem en na verschillende cremes geprobeerd te hebben, ben ik zelf op internet gaan googlen. Kwam er gister achter dat ik al bijna een maand een reismaatje heb, omdat ik een worm in me voet heb! Deze wormen leven op zanderige, warme en schaduwrijke plaatsen en je kan het oplopen door op blote voeten te lopen. Gelukkig is het een pil en hij is dood en is het voorderest niet schadelijk, maar het blijft een gek idee. Ach ja, ook dat hoort bij het reizen.
Op dit moment zijn we net aangekomen in Hue, dus wordt het tijd om deze stad te verkennen.
Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn verhalen! Ik ben in ieder geval nog behoorlijk aan het genieten!
Reacties zijn weer welkom :)
-
22 Juli 2014 - 14:27
Your Best Mate:
Chickkiee! Super mooie verhalen weer! Geniet echt met je mee! Haha met ze 4e op de scooter komt me ook aardig bekend voor! ;) Enjoy! :* Love you! -
22 Juli 2014 - 15:11
Sharon:
Leuk om te lezen meis! En blehh worm in je voet? Xxx -
22 Juli 2014 - 16:33
Jamie Lee:
Heerlijk om je verhalen te lezen mopp ♥ -
24 Juli 2014 - 13:16
Everien:
Hoi Winny, je bent echt aan het genieten zeg! Gaaf om je verhaal te lezen. Nog heel veel plezier de rest van de tijd daar. -
25 Juli 2014 - 19:53
Renske:
Jemig Winn wat een super leuk en lang verhaal weer om te lezen. Zo zijn we weer f op de hoogte van wat je allemaal uitspookt daar haha. Je maakt zoveel mee, echt gaaf!!
Love you en geniet meis! -
26 Juli 2014 - 12:51
Harry:
Lieve Winny, Met groot interesse je reisverslagen gelezen, meid wat maak jij veel mee!
Dat neem je toch maar mooi mee in je verdere leven. Pas goed op je zelf en een liefdevolle groet, Harry en Jeannette. -
30 Juli 2014 - 00:30
Ris:
Ahh super om je verhaal weer te lezen mop!! Ga zo door met genieten en beleven! Xxx liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley